hersey yolunda

gittim bugün hastaneye. baktilar ve hersey yolunda erken gelmesi gibi bi durum yok dediler. tamam dedim ciktim ordan ama karnimin alt tarafinda sadece yürürken müthis bi agri var. nerdeyse yürüyemeyecek durumdayim. yavas yavas yürümeye devam ettim hastanenin ana binasi disinda ayri bi binada sadece dogum yeri var. oraya kadar gidince icim rahat etmedi ve orda tekrar sordum normalmi bu agrilar diye.. bekle bekle derken baktilar ve normal dediler... neyse icim rahatlamis bi sekilde yavas yavas eve gittim..

kiz dediler :) bebegimiz kiz olacakmis. doktor öyle demisti. bugün baska bi doktor tekrar sordu biliyormusun diye ve tekrar bakti. cok emin bi sekilde kiz dedi. iyi dedim. cünkü herseyi pembis pembis hazirladik.. bi kac tanidigima kiz demisler ve erkek olmus yada erkek demisler kiz olmus. bizdede öyle olurmuki diye korktum. herseyi hazirlamisken bosa gitmesin dedim. neyseki insallah bosa gitmeyecek. minisimizi kucagima alacagim günü iple cekiyorum :) cok sabirsizlaniyorum gün gectikce. 9 ay gecti 2 hafta gecmek bilmiyor sanki... :))

yarin bitanem yanimda olacak insalla. elini tutabilecegim yine. destegini hissedecegim yine. ona cok ihtiyacim var. sebepsiz yere agladigimda bana sarilip teselli etmesini cok özledim. bugün doktorun odasinda doktoru beklerken bitane kadin dogumhanede sesi geliyordu. kendimi onun yerine koydum ve ya esim yanimda olamazsa diye düsündüm. kendimi o halde yapayalniz düsündüm ve gözlerimden yaslar süzülüverdi. engel olamadim. kendiliginden akiyor.durmuyir. kendi kendimi sakinlestirmeye calisiyorum. doktorun beni o halde görmesini istemedim. sinirlerim bozulmustu. o an esimi yanimda istedim. iste öyle zamanlarda ona cok ihtiyacim oluyor..

cabuk gel

vedalardan nefret ediyorum. neyseki bu sefer cok kisa iki günlük bi ayrilis olacak insallah. canim askim yanimda olmayinca yarim hissediyorum kendimi. ama aglamayacagim. cok üzülmeme ragmen aglamayacagim. herseye ragmen mutlu olmaya calisacagim. hic gelemeyedebilirdi yanima. ama sükürler olsunki gelebildi. yanimdaydi. bana destek oldu ve bebegimizi hissedebildi :)

bakalim bizim minik babasinin gelmesini bekleyecekmi. yanimda olmasini, dogdugunda kizimizi kucagina almasini, bana destek olmasini o kadar cok istiyorumki. insallah hersey istedigimiz gibi olur. hersey hayirlisiyla olur..

tedirginim.. persembe doktora gittik. bu zamana kadar hersey yolunda gibiydi ama persembe günü doktor plasentada kireclenme var dedi :( pazartesi hastanede randevum var. detayli bakacaklarmis. bebek yeteri kadar beslenemiyorsa biran önce dogmaliymis. doktor cok yürüyüs yap dedi. dün cok büyük degil ama cok uzun bi alisveris merkezine gittik yürüdük, yürüdük ve yine yürüdük. eve geldigimizde karnim agriyordu artik. agri bugünde gecmedi. insallah saliya kadar sabreder minigimiz :) babasininda yanimizda olmasini istiyoruz degilmi...