bügün kızımla fotoğrafları çıkardık dolaptan ve onlara baktık. kızım sordu ben anlattım..
nasıl meraklı bi görseniz...
eski resimlere baktık. bi tanesi vardıki beni aldı taaa o zamanlara götürdü...
ilk önce bu resimdeki bu ana götürdü doğal olarak. onu birazdan anlatcam.
sonrada bu resmi bu hale getirdiğim zamana..
o zamanlar daha çok küçüktüm.
elime hangi fotoğraf geçse kesip kendimce düzenliyordum :)
şu anda tam olarak sebebini bende hatırlayamıyorum. herhalde can sıkıntısı..
bu fotoğrafı mesela 5 parçaya ayırmışım. sonra yine buldum parçaları ve yapıştırdım.
soldan başlıyorum.
teyzemin kızı, kardeşim, babaannem, kardeşim, dedem ve öbür kardeşim.
bu günü çok iyi hatırlıyorum.
Yıl 1997, Kuran'ı hatmetmiştik teyzemin kızıyla, o yüzden camide hatim merasimi yapılmıştı.
üzerimizde puantiyeli etek, beyaz gömlek ve lacivert eşarp vardı...
şimdiki aklım olsa onları hatıra diye saklardım...
anılara çok düşkünüm...
canım babaannem rahmetli oldu.
vefatında yanında olamadım.
bu konuda hala kendime çok kızıyorum.
keşke gitseydim yanına diye ama bilemedim bu kadar çabuk olacağını.
bütün evlatları torunları yanındaydı ama ben çoook uzaklardaydım.
5 yıl geçmiş.. şu an yazarken bile göz yaşlarımı tutamıyorum.
boğazım düğümleniyor...
babaannem seni hiç unutmadık..
eski günleri çok özlüyorum.
8 yıl babaannemlerle beraber yaşadık. belki düşkünlüğüm bu sebeptendir.
çok güzel bi çocukluğum oldu.
dışarıdan eve hiç girmezdik.
komşu çocuklarıyla oyunlar oynardık. onlarda Türk'tü, o yüzden zorlanmadık anlaşmakta.
saklambaç, yakalamacılık, dondurmacılık, berliner hochball (bu almanca ve bir top oyunu), battaniyenin üzerinde barbilerimizle oynamak ve daha aklıma gelmeyen bir çok oyunlar...
sonra kendi evimize taşındık ve bizim de kendimize ait bir odamız oldu.
henüz 3 kardeşdik o zaman ve bir odada kalıyordukçok güzeldi. nihayet bir çocuk odamız olmuştu :)
eski günleri çok özlüyorum evet ama bu hayatımdan da şikayet etmiyorum.
şimdi de çok güzel şükür...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder