peppe peppe çok ağlıyor...

kızıma mümkün olduğunca az televizyon izletmeye çalışıyorum...

ama bazen başka çarem kalmıyor. yemekle pek iyi değil kızımın arası.

bebekliğinden beri bu böyleydi. hep ikinci planda oldu.

önceliği hep başka şeyler oldu. özellikle oynamak :)

yeğenim öyle değil ama yemeyi çok sever. ne olursa olsun yer.

kendiliğinden gidip eline ekmek alıp yer yemekten sonra mesela

kardeşimde elinden almak zorunda kalıyor çok fazla yedi diye.

mesela oyun gurubunda kahvaltı sofrasına oturduk. yeğenim ekmeği eline alıp masadan kalktı.

kardeşimde uyardı ya masada oturup ekmeğini ye, yada ekmeği bırak oyun oynamaya git dedi.

yeğenim bir iki saniye duraksadı ve masaya oturup ekmeğini yemeye başladı.

başka bi zaman benim kızımda aynısını yaptı. elinde ekmekle kalkmak istedi.

bende uyardım ya otur masaya ekmeğini ye, yada ekmeği bırak oyun oyna dedim.

bunu derken aç olduğundanda eminim ve ekmeği seçeceğinden emindim.

hiç düşünmeden ekmeği masaya koydu ve oyun oynamaya gitti.

tabi bende peşinden gittim elimde ekmekle.

biliyorum yapmamam gerekti ama oyun uğruna bütün gün bişey yemez. acıktımda demez..

yeni eve taşındığımızdan beri genelde kendisi yiyor artık yemeklerini.

benim yedirmemden hoşlanmıyor. kendine ayit tabak ve kaşıkları var.

ama bütün gün bişey yemediğinde ve akşam yemeğinde bile iştahsız olduğunda bende Peppe'den yardım alıyorum. açıyorum internetten videolarını, kızım ona bakarken bende yemeğini yediriyorum..

ve içim rahat ediyor...